พระพุทธศาสนาสอนให้คนพึ่งตนเอง ความสำเร็จทุกอย่าง ย่อมเป็นผลจากการกระทำของแต่ละคน มิใช่ได้ด้วยการอ้อนวอนผู้ศักดิ์สิทธิ์เบื้องบนให้ประทานลงมา พระพุทธเจ้าทรงสอนให้ คนสร้างตัวให้สำเร็จ ผู้ที่สร้างตัวเองให้เป็นหลักฐานมั่นคงไม่ได้ ย่อมยากที่จะปฏิบัติธรรมะชั้นสูงขึ้นไปให้ได้ผลดี นอกจากไม่สามารถจะนำตัวเอง และครอบครัวให้ประสบความสุขแล้ว ยังเป็นภาระ ของสังคมอีกด้วย
การสร้างตัว การสร้างตัว คือ การจัดการเศรษฐกิจให้กับตัวเอง ทางพระพุทธศาสนา
พระพุทธองค์ได้ทรงวางหลักไว้ ๔ อย่าง คือ
๑. อุฏฐานสัมปทา ถึงพร้อมด้วยความหมั่น คือ ถึงพร้อมด้วยความหมั่น จะศึกษา
เล่าเรียน หรือประกอบอาชีพใด ๆ ก็ตาม ความหมั่นขยันนี้ เป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่จะให้ได้รับผลสำเร็จ
เราต้องการทรัพย์ ต้องการความสุข ตลอดจนความเคารพรักจากผู้อื่น เราจะได้สิ่งเหล่านั้นมาด้วย
ความหมั่นขยัน
๒. อารักขสัมปทา ถึงพร้อมด้วยการรักษา เช่น รักษาทรัพย์ที่หามาได้ไม่ให้สูญหาย ประหยัดใช้ให้เกิดประโยชน์ รักษาหน้าที่ของตนมิให้เสื่อมเสีย มีทรัพย์แล้วต้องรักษาทรัพย์ที่มีไว้
ทรัพย์จึงจะมากขึ้นไปได้ มีวิชาแล้วต้องรักษา ด้วยวิธีนำออกใช้ให้เหมาะ วิชาจึงจะรุ่งเรือง
๓. กัลยาณมิตตตา ความมีคนดีเป็นมิตร คนที่มีทรัพย์และรักษาไว้ได้ แต่ขาดเพื่อน
ก็คับแคบ มีเพื่อนไม่ดี ก็ทำให้เสียตัว เสียความประพฤติ และเสียทรัพย์สมบัติได้ แต่ถ้ามีเพื่อนดี ก็จะเป็นการสนับสนุนให้อาชีพรุ่งโรจน์ได้ ทั้งยังคอยป้องกันช่วยเหลือในยามตกทุกข์ได้ยากอีกด้วย ๔. สมชีวิตา การครองชีพเหมาะสม คือใช้จ่ายตามควรแก่รายได้ ไม่ฟุ่มเฟือยหรือ
ฝืดเคืองเกินไป คนจ่ายทรัพย์เกินกำลัง หรือไม่จำเป็น แต่ยังขืนจ่าย เรียกว่า ฟุ่มเฟือย เป็นสาเหตุให้เกิดหนี้สินและทุจริต คนที่ทนอด ทนหิว หรือจำเป็นแล้วไม่จ่าย เป็นการฝืดเคืองเรียกว่า ตระหนี่
ผู้ประหยัดทรัพย์ ใช้จ่ายในสิ่งที่จำเป็นและสมควร ทำให้เกิดผลคุ้มค่าของเงินที่จ่ายไป ชื่อว่าเป็น
ผู้ครองชีวิตเหมาะสม
ผู้ประพฤติหลักธรรมการสร้างตัวทั้ง ๔ นี้ให้เต็มที่ ย่อมสร้างตัวได้สำเร็จ แม้ฐานะทางการศึกษา และทางสังคมของแต่ละคนจะแตกต่างกันเพียงใดก็ตาม หลักธรรม ๔ ข้อนี้จะช่วยให้ผู้ปฏิบัติสามารถสร้างตัวได้ตามฐานะนั้น ๆ ถ้าถือคติว่า “สร้างทุกอย่างที่สร้างสรรค์ขึ้นมาได้ รักษาทุกอย่างที่จะรักษาไว้ได้ เสียสละทุกอย่างที่จะเสียสละได้” ก็ย่อมเป็นบุคคลที่สร้างตนได้อย่างสมบูรณ์แท้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น