กาเมสุ มิจฺฉาจารา เวรมณี เจตนางดเว้นจากการประพฤติผิดในกาม
๑. ความมุ่งหมาย จุดหมายสำคัญของศีลข้อนี้ อยู่ที่การสร้างความเป็นปึกแผ่น ปลูกสามัคคี และป้องกันการแตกร้าวในหมู่มนุษย์
๒. ข้อห้าม สิกขาบทนี้ห้าม (ทั้งหญิงทั้งชาย) ไม่ให้ประพฤติผิดประเวณี
๓. หลักวินิจฉัย การกระทำที่เรียกว่า กาเมสุมิจฉาจาร เป็นการผิดประเวณี ประพฤติแล้วที่ทำให้ศีลข้อนี้ขาดนั้น ต้องประกอบด้วยองค์ ๔ คือ
๓.๑ หญิง (หรือชาย) นั้นเป็นบุคคลต้องห้าม กล่าวโดยย่อ บุคคลต้องห้าม คือบุคคลผู้ที่ใคร ๆ จะสมสู่ด้วยไม่ได้ มีอยู่ ๒ ประเภท คือ หญิงต้องห้าม กับชายต้องห้าม
หญิงต้องห้าม หญิงต้องห้าม มี ๓ จำพวก คือ
- หญิงมีสามี (สสฺสามิกา) หมายถึงหญิงที่อยู่กินกับชายอื่นในฐานะภรรยาและสามี ทั้งนี้ ไม่ว่าเขาจะได้ทำพิธีแต่งงานกันหรือไม่ก็ตาม และจะได้จดทะเบียนสมรสตามกฎหมายหรือไม่ ไม่ถือเป็นประมาณ ข้อสำคัญอยู่ที่ว่าเขาได้อยู่กินเป็นสามีภรรยากันโดยเปิดเผยเท่านั้น
หญิงประเภทนี้ จะหมดภาวะที่เป็นหญิงต้องห้ามก็ต่อเมื่อสามีตายแล้ว หรือได้บอกหย่าขาดจากสามีแล้ว หญิงที่สามีถูกกักขัง เช่นจำคุก ถ้าไม่ได้หย่าขาดจากกัน ก็คงถือว่าหญิงนั้นยังมีสามีอยู่ แม้สามีจะต้องจองจำตลอดชีวิต ตนก็ยังอยู่ในฐานะหญิงต้องห้ามจนกว่าสามีจะสิ้นชีวิต ชายใดสมสู่ด้วย จึงผิดศีล และเมื่อเพ่งถึงการทำลายความไว้วางใจกัน นอกจากการร่วมสังวาสแล้ว ผู้รักษาศีลพึงเว้นแม้การผูกสมัครรักใคร่ฐานชู้สาว การเกี้ยวพาราสี พูดเคาะ หรือแม้แต่เล่นหูเล่นตากับภรรยาผู้อื่นในเชิงชู้สาว
- หญิงมีญาติปกครอง (ญาติรกฺขิตา) คือหญิงสาวที่ไม่เป็นอิสระแก่ตน แต่อยู่ในการปกครอง
ดูแลของ พ่อ แม่ พี่ ป้า น้า อา หรือผู้อุปการะ ซึ่งนับว่าเป็นผู้ใหญ่ของเขา หญิงประเภทนี้ ถ้าชายใดอยากได้เป็นภรรยา ก็ต้องติดต่อสู่ขอจากผู้ใหญ่ให้ชอบด้วยประเพณี จักได้เป็นศรีแก่ตนและวงศ์สกุล ชายใด ลักลอบสมสู่หรือฉุดคร่า ลักพาเอาไป เป็นผิดศีล การผิดศีลในข้อนี้ เกิดจากการขืน น้ำใจท่าน ทำให้ผู้มีพระคุณต้องช้ำใจ ผิดทั้งหญิงและชาย
หญิงที่ผู้ใหญ่รับของหมั้นจากชายแล้ว ตกลงว่าจะให้แต่งงานด้วย นับแต่รับของหมั้นแล้ว หญิงนั้นย่อมเป็นสิทธิของคู่หมั้น จนกว่าจะได้คืนของหมั้น หรือบอกเลิกการหมั้นเสีย
- หญิงมีจารีตรักษา (จาริตา ธมฺมรกฺขิตา) หมายถึง หญิงที่ศีลธรรม กฎหมาย หรือจารีตนิยมคุ้มครองรักษา ห้ามการสมสู่ มี ๒ ประเภทคือ
หญิงผู้เป็นเทือกเถาเหล่ากอของตน ประเภทแรกนี้ ได้แก่หญิงที่เป็นเทือกเถาเหล่ากอของตนเอง เทือกเถา คือ ญาติผู้ใหญ่ นับย้อนขึ้นไปทางบรรพบุรุษ ๓ ชั้น เหล่ากอ หมายถึง ผู้สืบสันดานจากตน นับลงไป ๓ ชั้นเหมือนกัน
ชายใดสมสู่กับหญิงที่เป็นเถือกเถาเหล่ากอของตน เป็นบาป ผิดศีล ฝ่ายหญิงควรพึงทราบโดยนัยตรงกันข้าม
หญิงมีข้อห้าม คือหญิงบำเพ็ญพรหมจรรย์ เช่น ภิกษุณี และสามเณรีในสมัยก่อน หรืออุบาสิการักษาอุโบสถในสมัยนี้ นอกจากห้ามโดยข้อปฏิบัติแล้ว ยังมีหญิงบางประเภทที่พระราชาห้ามโดยข้อบทกฎหมายอีก
นอกจากหญิงที่มีข้อห้ามโดยตรงแล้ว ยังมีหญิงต้องห้ามโดยจารีตประเพณี และห้ามโดยการกระทำอันไม่สมควรแก่กาละ เทศะ เช่น หญิงที่เป็นเด็กทารก หรือผู้เจ็บไข้ไม่สมประกอบ การกระทำข่มขืนโดยพลการ และในสถานที่อันไม่บังควร เช่น ในโบสถ์ วิหาร เป็นต้น เป็นการเหยียบย่ำทำลายจารีตประเพณีด้วยการประพฤติเสพกามเช่นนี้ ย่อมเป็นการละเมิดศีลข้อนี้โดยตรงบ้าง โดยอ้อมบ้าง ไม่พึงประพฤติเป็นอย่างยิ่ง
ชายต้องห้าม ชายต้องห้าม คือชายที่หญิงสมสู่ไม่ได้ ท่านแสดงไว้เพียง ๒ จำพวก คือ
ชายอื่นนอกจากสามีตน (สำหรับหญิงมีสามี) ข้อนี้สำหรับหญิงที่มีสามีแล้ว และยังอยู่กินกับสามี ให้ถือว่า ผู้ชายนอกจากสามีตน เป็นชายต้องห้าม
ชายที่จารีตห้าม (สำหรับหญิงทั่วไป) หญิงทั่วไป คือ ทั้งที่มีสามีและไม่มีสามี พึงถือว่า ชายที่มีจารีตห้าม เช่นนักบวชในศาสนาที่ห้ามเสพเมถุน เป็นชายต้องห้าม มิให้ยินยอมพร้อมใจในการร่วมสังวาส ถ้าเป็นใจด้วยถือว่า ผิดศีล
๓.๒ มีเจตนาจะเสพกาม
๓.๓ ประกอบกามกิจ
๓.๔ อวัยวะเครื่องเสพกามถึงกัน
๔. เหตุผลอื่น (เหตุผลของผู้รักษาศีลข้อ ๓)
ในบรรดาภพที่เกิดของสัตว์ มีอยู่ภพหนึ่ง เรียกว่า กามภพ สัตว์โลกที่อยู่ในกามภพ พากันเสพกาม ติดอยู่ในกาม แต่ก็แบ่งออกเป็น ๓ พวก หรือ ๓ ชั้น คือ
พวกชั้นต่ำ มีกามเป็นใหญ่ คือพวกตกเป็นทาสของอารมณ์ ประพฤติตามความใคร่ ไม่มีข้อใดที่จะต้องสังวรในเรื่องนี้ ได้แก่จำพวกสัตว์ที่ต่ำกว่ามนุษย์ลงไป ซึ่งไม่มีความอาย ไม่มีข้อควรเว้น
พวกชั้นกลาง สังวรในกาม คือ รู้จักสังวรในกาม มีการควบคุมจิต แม้จะมีความใคร่ในกาม ก็ยังรู้จักเว้นสิ่งที่ควรเว้น ไม่ปล่อยไปตามอารมณ์ ได้แก่พวกมนุษย์ชั้นสามัญ
พวกชั้นสูง เว้นจากกาม ได้แก่พวกประพฤติพรหมจรรย์ งดเว้นการเสพกาม
ความผิดในกามนั้น อาจเกิดขึ้นในพวกชั้นกลางกับชั้นสูงเท่านั้น ส่วนพวกชั้นต่ำ คือ พวกเดรัจฉาน ไม่มีข้อใดที่ถือเป็นความผิดในกาม เพราะต่ำที่สุดอยู่แล้ว พวกชั้นกลางนั้น จะผิดในกามก็ต่อเมื่อไปประพฤติอย่างพวกชั้นต่ำเข้า คือกระทำโดยไม่เว้นกาละ เทศะ และบุคคลอันตนจะพึงเว้น
ทางสังคม คนรักกัน อาจเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างให้แก่กันได้ ให้เงินให้ทอง ให้ข้าว ให้ของแก่กันได้ เสื้อผ้าอาภรณ์ แม้จะหยิบยืมกันใช้ ก็ยืมได้ทุกอย่าง ยืมไม่ทัน จะถือวิสาสะฐานะคนรักกันก็ยังได้ เว้นอย่างเดียว คือการล่วงเกินในภรรยาเพื่อน กับเพื่อน ซึ่งทำให้ไม่อาจรักกันต่อไปได้ พี่กับน้องก็ไม่อาจรักกันต่อไปได้ ผู้ใหญ่กับผู้น้อยก็ไม่อาจรักกันต่อไปได้ ตกลงว่า การนอกใจ การทำชู้ ถือว่าเป็นศัตรูโดยตรงกับความไว้วางใจกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น